Out-of-office: while you were away...

Mijn vorige blogje plaatste ik begin september online, maar schreef ik in augustus, midden in mijn vakantie. Inmiddels zijn er vier weken verstreken en ben ik gestart met werken bij Amnesty Hongarije, maar in die luttele vier weken heeft de Fidesz-regering niet stilgezeten. Mensenrechtenschendingen gingen in de zomer gewoon door. No rest for  the wicked. Een graai uit de grabbelton: de belastingregels zijn aangepast en er zal 25% belasting worden geheven op activiteiten die migratie steunen; de meest prestigieuze universiteit van Hongarije, de CEU, stopt haar onderwijsprogramma voor vluchtelingen; overheidsfinanciën voor genderstudies worden stopgezet; vluchtelingen in de transitzones kregen dagen geen voedsel; HírTv is verkocht aan een vriendje van Orbán en is van onafhankelijke zender een regeringsspreekbuis geworden en, alsof Orbán niet druk genoeg is, had hij ook nog tijd een heuse cultuuroorlog te starten. Zo zou de musical Billy Eliot te gay zijn. Vijftien voorstellen worden geschrapt. En gelukkig wordt het thema voor het volgende seizoen iets christelijks, zo had de nationale opera meteen beloofd.

Is er goed nieuws? Af en toe. In de categorie ‘klein maar fijn’: de eerste werkweek had ik overleg met mijn nieuwe collega op een terrasje van een koffiehuis in Budapest. Ze vertelde over haar werk voor Amnesty, maar ook over haar andere baan, waar ze regelmatig Roma hielp. Ze benadrukte hoe belangrijk het was om mensen zelf instrumenten in handen te geven hun leven te verbeteren en hoe steun uit de eigen gemeenschap daarbij onmisbaar was. Hier zouden we ook bij Amnesty wat van kunnen leren, zei ze. Aan het tafeltje naast ons stond een vrouw op die klaar was om te vertrekken. Ze maakte nog wel even een opmerking dat we wel erg luid waren. Ik dacht dat ze wilde klagen, zette me al schrap, maar het tegendeel was waar. Ze verontschuldigde zich juist dat ze het hele gesprek had kunnen volgen. Ze vroeg wat we precies deden en zei dat ze het enorm eens was met Amnesty’s principes. Voor ze wegliep bood ze zich nog aan als vrijwilliger en gaf haar nummer. Vier je kleine successen! Zo iets is me in Nederland nog nooit gebeurd. Gelukkig staan hier in Budapest op terrassen tafels dichtbij elkaar.

Maar ik hoop ook op een wat groter succes. Hopelijk kunnen we deze week vieren dat het Europese Parlement voor het in werking stellen van de artikel 7 procedure stemt. Als dat gebeurt, en daar is een tweederde meerderheid voor nodig, kan Hongarije sancties opgelegd krijgen door de EU als het niet stopt met de afbraak van de rechtsstaat en schending van mensenrechten.

De vakantie is voorbij, we zijn er weer, get back to work!